Około 200 osób wzięło udział w dzisiejszej manifestacji na Placu Mickiewicza. Zebrani studenci i część kadry uczelnianej protestowali przeciwko Ustawie 2.0 Jarosława Gowina. Domagali się między innymi autonomii uczelni. Akademicki Komitet Protestacyjny Poznań wydał też tzw Tezy Poznańskie. Oto one:
Jako pracownicy, pracownice, doktoranci, doktorantki, studenci i studentki poznańskich uczelni, dołączamy się do protestów akademickich mających miejsce na wielu polskich uczelniach. Nasz protest jest sprzeciwem wobec projektu ustawy o szkolnictwie wyższym (tzw. Ustawy 2.0) w jej obecnym kształcie, wyrazem niezgody na sposób jej procedowania oraz aktem solidarności z całą wspólnotą akademicką.
Nie negujemy konieczności reformowania naszych uczelni. Jednak nie możemy zgodzić się na rozwiązania godzące w autonomię uczelni, tradycję samorządności uczelnianej oraz niesprawiedliwe dla kobiet.
Poniżej przedstawiamy wspólnie wypracowane przez nas postulaty, które odzwierciedlają zaniepokojenie konkretnymi zapisami procedowanej ustawy:
1. Społeczność uczelniana powinna mieć decydującą rolę w wybieraniu władz uczelni!
Nie zgadzamy się na radę uczelni w formie proponowanej w projekcie ustawy! Jej szerokie kompetencje oraz dominująca rola osób spoza danego środowiska akademickiego zagraża autonomii uczelni. Oddajmy decydującą rolę w określaniu strategii uczelni i wybór władz rektorskich naszym społecznościom akademickim - włączając w to kadrę akademicką, grono doktoranckie i studenckie oraz osoby zatrudnione w administracji i pracownice i pracowników technicznych!
2. Zrównania wieku emerytalnego nauczycieli i nauczycielek akademickich!
Chcemy móc uprawiać naukę do 65 roku życia. Postulowany w projekcie ustawy wiek emerytalny ogranicza dostęp kobiet do sprawowania najwyższych funkcji na uczelniach poprzez skracanie ich kariery naukowej.
3. Autonomii całej uczelni, a nie autonomii rektorów!
Reprezentacja w organach decyzyjnych uczelni nie może zależeć od dobrej woli Rektora, musi być zagwarantowana z poziomu ustawy. Dlatego domagamy się ustawowego zabezpieczenia procesu demokratycznego wyboru do ciał kolegialnych, w szczególności kolegiów elektorskich, których liczebność pozwoli na reprezentatywność poszczególnych grup wchodzących w skład wspólnoty akademickiej.
{"preview_thumbnail":"/sites/default/files/styles/video_embed_wysiwyg_preview/public/video_thumbnails/q8Ns-JSQYjs.jpg?itok=6xCsLXJj","video_url":"https://www.youtube.com/watch?v=q8Ns-JSQYjs","settings":{"responsive":1,"width":"854","height":"480","autoplay":0},"settings_summary":["Embedded Video (Responsywny)."]}
4. Wszystkie uczelnie finansowane ze środków publicznych powinny być równe wobec prawa!
Chcemy jednolitych kryteriów oceny jakości kształcenia dla wszystkich uczelni otrzymujących wsparcie ze środków publicznych. Obecna ustawa w art. 8 pkt. 1 takiej równości nie gwarantuje.
5. Dwa procent PKB na naukę!
Domagamy się zagwarantowania finansowania nauki na poziomie zapewniającym prowadzenie ambitnej i innowacyjnej działalności naukowej, twórczości artystycznej oraz kształcenia. Niedofinansowanie badań uniemożliwia partnerskie relacje uczelni z otoczeniem społeczno-gospodarczym.
6. Pełniejsze włączenie studentek i studentów we wspólnotę akademicką!
Ustawa wybiórczo podchodzi do problemów studentów i studentek. Po pierwsze, ignoruje problemy mieszkaniowe (wysokie czynsze najmu i niedostateczna liczba miejsc w akademikach). Po drugie, nie daje narzędzi pozwalających wspierać rozwój wspólnotowości akademickiej. Chcemy większego docenienia roli samorządów oraz kół naukowych - to najlepsze szkoły demokracji i społecznego zaangażowania. Chcemy uelastycznienia programów studiów poprzez zwiększenie puli punktów ECTS możliwych do zrealizowania na przedmiotach fakultatywnych - także na innych wydziałach i w jednostkach ogólnouczelnianych. Dzisiaj za zainteresowania wykraczające poza program studiów każe się nam dodatkowo płacić.
7. Rzeczywista reforma uczelni regionalnych!
Uważamy, że zmiana struktury finansowania nauki i szkolnictwa wyższego doprowadzi do degradacji uczelni regionalnych, a w konsekwencji regionów, w których się znajdują. Uczelnie wyższe pełnią niezwykle ważną rolę kulturotwórczą i miastotwórczą. Są także ważnymi pracodawcami. Chcemy rozwiązań zmniejszających podziały między metropoliami a peryferiami.
8. Stabilne i godne warunki zatrudnienia dla pracownic i pracowników administracyjnych i technicznych!
Uniwersytety są jednymi z największych pracodawców w regionach. Domagamy się, aby wyznaczały one standardy pracownicze i dawały przykład dobrych praktyk w tym zakresie. Pragniemy, aby wszyscy pracownicy, zarówno naukowi i dydaktyczni, jak i administracyjni i techniczni, mieli gwarancję stabilnego zatrudnienia i umów o pracę.
Dziękujemy za wyrażone w oświadczeniu JM Rektora UAM prof. dr hab. Andrzeja Lesickiego zaproszenie do udziału w pracach nad nowym statutem uczelni. Przyjmujemy je i traktujemy jako dobrą prognozę współpracy na rzecz poprawy losu wspólnoty akademickiej. Żywimy nadzieję, że rektorzy innych uczelni oraz dziekani i kierownicy innych jednostek podążą ścieżką współpracy z wszystkimi, którym leży na sercu los uczelni.