Prof. Tomasz Łuczak uważany za jednego z najwybitniejszych polskich matematyków. Za pionierskie prace nad teorią losowych struktur dyskretnych został uhonorowany Nagrodą FNP, zwaną polskim Noblem; był najmłodszym profesorem w Polsce i najmłodszym członkiem Polskiej Akademii Nauk.
Profesor Łuczak związany jest z Wydziałem Matematyki i Informatyki UAM, ale badania prowadził również w USA, Wielkiej Brytanii, we Francji, w Niemczech, Australii i Izraelu. Szybko pokonywał kolejne etapy naukowej kariery – mając 16 lat, zdał maturę, a profesorem został w wieku 31 lat. Zapytany o powody wyboru kariery akademickiej, odpowiada: „nauka jest dla mnie jednym ze sposobów przeżywania, rozumienia i przekształcania rzeczywistości. Innymi są na przykład sztuka czy religia. Uznałem jednak, że będę lepszym naukowcem niż muzykiem czy zakonnikiem”.
Profesor Łuczak specjalizuje się w kombinatoryce – dynamicznie rozwijającej się dziedzinie matematyki mającej szerokie zastosowanie zarówno w innych działach matematyki, jak i w informatyce i fizyce. „Matematyka to sztuka rozwiązywania problemów, ale też ich stawiania. Musimy uczyć studentów, jak zadawać pytania – to jedna z najważniejszych umiejętności, którą powinniśmy im przekazać” – podkreśla.
zob. też Prof. Jerzy Kaczorowski. Od matematyki po włoską kuchnię
Jego podejście do matematyki jest głęboko humanistyczne. Uważa ją za dziedzinę bliską sztuce. „Matematyka to nie tylko logika – to również piękno. Po przeczytaniu Prousta czy usłyszeniu Mozarta można zmienić sposób patrzenia na świat – tak samo może działać matematyka. Uczy nowego sposobu widzenia rzeczywistości” – przekonuje.
W jego dorobku znajduje się ponad 180 publikacji naukowych, obejmujących nie tylko struktury losowe, lecz także teorię liczb, informatykę, logikę, fizykę i biologię.
Prywatnie interesuje się sztuką, literaturą, filozofią. Co pięć lat stara się poszerzać swoje zainteresowania o dotychczas nieznane mu zagadnienia, by – jak tłumaczy – „unikać stagnacji”. W życiu i w matematyce szuka harmonii i spokoju.
