Profesor Katarzyna Marcisz jest badaczką w Pracowni Ekologii Zmian Klimatu WNGiG. Zajmuje się paleoekologią torfowisk i ekologią zmian klimatu. Skupia się m.in. na rekonstrukcjach paleohydrologicznych i przeszłej aktywności pożarowej. Specjalizuje się w analizie mikroorganizmów – ameb skorupkowych, a jej ulubionym gatunkiem jest Hyalosphenia elegans.  

Mimo młodego wieku prof. Katarzyna Marcisz ma na koncie wiele sukcesów, w tym ubiegłoroczną wyprawę na Grenlandię, gdzie razem z zespołem pobrała rdzenie z torfowisk na wyspie Disko. Projekt GREENFIRE, poza względami czysto naukowymi, był w dużym stopniu zainspirowany popkulturą i międzynarodowym hitem „Disco inferno”.  

Wczesną profesurę naukowczyni osiągnęła w tym roku, dzięki talentowi i determinacji. Jest odważna i pewna siebie. Lubi eksplorować nowe obszary. Niepowodzenia, np. odrzucenie artykułu, wykorzystuje jako lekcję. Poprawia i publikuje w jeszcze lepszych periodykach niż te, do których startowała za pierwszym razem. Jest współautorką kilku artykułów opublikowanych w czasopismach z grupy „Nature”. – Jedno jest pewne: jeśli się nie spróbuje, to artykuł na pewno się nie ukaże! – przekonuje badaczka. 

Jej świetna znajomość języków angielskiego i niemieckiego, a także otwartość na kontakty międzynarodowe procentują współpracą z zagranicznymi naukowcami i uczelniami, np. ze Szwajcarii, Wielkiej Brytanii czy Francji. Poza UAM pracowała też na Uniwersytecie Berneńskim w Szwajcarii, a jesienią tego roku wyjeżdża na stypendium Bekkera na Uniwersytet w Aberdeen (Szkocja). Warto dodać, że dba o zdrowie i środowisko – nie ma samochodu i codziennie dojeżdża do pracy rowerem. Jest w spektrum autyzmu. 

Zobacz też: Mariusz Bąk. Las mieszany ma przyszłość