Profesor Przemysław Czapliński dołączył do grona naukowców z UAM uhonorowanych Nagrodą Naukową Miasta Poznania.
Profesor Przemysław Czapliński jest historykiem literatury polskiej i europejskiej XX i XXI w., eseistą, tłumaczem, krytykiem. Kieruje Centrum Humanistyki Otwartej przy UAM, które również współtworzył. Należy do zespołu redakcyjnego czasopisma „Teksty Drugie”.
Tematem jego badań jest literatura jako współczynnik relacji społecznych. Autor wielu znaczących publikacji, z których ostatnia to „Rozbieżne emancypacje. Przewodnik po prozie 1976-2020”. Aktualnie, razem z dr Joanną B. Bednarek, pracuje nad projektem „Przed prawem. Konflikty i sojusze między prawem i kulturą w Polsce 1989-2024”.
Profesor Czapliński, laureat wielu nagród, wykładał gościnnie na uczelniach zagranicznych – w Niemczech, Belgii, Francji, we Włoszech, w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych, Japonii i na Węgrzech.
Nagroda Naukowa Miasta Poznania jest prestiżowym wyróżnieniem przyznawanym corocznie. Honoruje osoby z poznańskiego środowiska naukowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie twórczości naukowej lub za prace związane z Poznaniem, które znalazły wyraz w publikacjach, konstrukcjach lub wdrożeniach wyników badań w okresie dwóch lat poprzedzających jej przyznanie.
Uroczyste wręczenie nagrody odbyło się 29 czerwca na uroczystej sesji Rady Miasta, w święto patronów Poznania. W ostatnich latach laureatami nagrody zostali również inni badacze z UAM: astronom dr hab. Michał Jerzy Michałowski (2019), biolog prof. UAM Michał Bogdziewicz (2021) oraz historyk prof. UAM Przemysław Matusik (2022).
Profesor Jerzy Borowczyk, prodziekan Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej, o twórczości Przemysława Czaplińskiego:
Monografia „Rozbieżne emancypacje. Przewodnik po prozie 1976-2020” Przemysława Czaplińskiego stanowi kolejne potwierdzenie pierwszoplanowej roli jej autora w gronie badaczy nie tylko polskiej literatury, ale także uczonych zajmujących się życiem kulturalnym i społeczno-politycznym ostatnich kilku dekad. Skromny podtytuł tej książki jest nieco mylący, mamy bowiem do czynienia nie tylko, a nawet nie tyle, z przewodnikiem, ile w istocie z potężną rozmiarami i wartością naukową rozprawą, niezwykle ważną dla polskiej humanistyki, zarazem wieloaspektową i używającą różnorodnych metodologii badawczych z obszaru literaturoznawstwa, historii kultury, nauk społecznych, politologii i innych. Bez wątpienia jest to jedna z najważniejszych książek poświęconych polskiej prozie ostatniego półwiecza. Na podkreślenie zasługuje również fakt niezwykle żywej narracji, którą posługuje się Czapliński, przyjmującej kształt naukowej i intelektualnej opowieści pełnej pasji i interpretacyjnej wrażliwości. Dzięki temu czytelnik „Rozbieżnych emancypacji” ma nieustanne poczucie uczestniczenia w żywej rozmowie o emancypacyjnych żywiołach dochodzących do głosu w polskich powieściach, opowiadaniach i reportażach napisanych w ostatniej ćwiartce minionego i pierwszej obecnego stulecia. I ma coś jeszcze – ugruntowaną, liczącą się z realiami wiarę w sens pisania i czytania literatury w naszych czasach. Czapliński tak bowiem rozumie status i zadania literatury: „to nieustanna (choć rzadko skuteczna) interwencja w społeczną komunikację: w najlepszych swoich dokonaniach wypowiada wojnę tam, gdzie zawiązuje się zbyt powierzchowna ugoda, a wskazuje szanse dogadania się tam, gdzie nikt już nikogo nie słucha; broni rzeczy wspólnych od strony spraw pojedynczych, a jednocześnie z precyzją literackich nauk nieścisłych roztacza wizje rozwiązań całościowych […]. Podlega politycznym, kulturowym, ekonomicznym wpływom, lecz sama także wywiera wpływ na język debaty publicznej, na style zachowań, regulacje prawne” („Rozbieżne emancypacje”, s. 10-11).
Zobacz też: Prof. Przemysław Czapliński. Nasz przewodnik po prozie
