Wersja domyślna

To była Laodike

Laodike
Laodike
Marmurowa rzeźba przedstawiająca głowę kobiety stała się przedmiotem wnikliwej analizy naukowców. Kim była tajemnicza dama? Dzięki badaczom znamy już odpowiedź na to pytanie. 
Zespół, w skład którego wchodzą osoby z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Universitat Autònoma de Barcelona, opublikował w prestiżowym czasopiśmie online npj Heritage Science artykuł dotyczący znaleziska, odkrytego w 2003 roku przez polsko-ukraińską ekspedycję archeologiczną na terenie Chersonezu Taurydzkiego (Sewastopol na Krymie, Ukraina). 
 
Najważniejszym atutem pracy jest identyfikacja uwiecznionej przez rzeźbiarza kobiety z konkretną postacią historyczną znaną ze źródła epigraficznego - rzymską damą o imieniu Laodike. Naukowcom udało się powiązać oblicze z rzeźby z osobą żony Tytusa Flawiusza Parthenoklesa, członka rady miejskiej i przedstawiciela jednej z najbardziej wpływowych rodzin Chersonezu. 
 
Odpowiadająca za Międzynarodową Interdyscyplinarną Ekspedycją UAM w Novae prof. Elena Klenina z Wydziału Historii UAM już wcześniej domyślała się, że marmurowa głowa, którą badacze odkryli podczas wykopalisk ponad 20 lat temu, przedstawia postać o wysokim statusie. Aby potwierdzić tę tezę potrzebna była jednak szczegółowa, interdyscyplinarna analiza. W tekście pt. “An interdisciplinary study of an unknown Roman matron’s sculpture portrait from Chersonesos Taurica” naukowcy zaprezentowali wyniki badań, przeprowadzonych w Polsce i Hiszpanii pod kierunkiem prof. Eleny Kleniny. 
 
Badający rzeźbę połączyli metody: spectralno-izotopowa analiza marmuru (wyjaśnia jego pochodzenie), traseologiczne badania (określające umiejętności rzeźbiarza), badania C14 (uszczegółowienie datowania zabytku), badania materiałoznawcze (badania nawarstwień na powierzchni głowy), analiza stylistyczna historyka sztuki z Hiszpanii, analiza historyczna i epigraficzna.   
 
Jak podkreślają badacze, identyfikacja rzymskich portretów, zwłaszcza tych znalezionych w odległych prowincjach lub poza Cesarstwem Rzymskim, gdzie istnieją ograniczone źródła pisane, stanowi poważne wyzwanie. - Zastosowanie w badaniach metod interdyscyplinarnych pozwoliło nie tylko określić datę i pochodzenie materiału, ale także powiązać rzeźbę z konkretną postacią historyczną - wyjaśnia prof. Elena Klenina z Wydziału Historii UAM. Jak dodaje naukowczyni, rzymskie kobiety w pierwszych wiekach n.e., zarówno w ramach Imperium Rzymskiego, jak i poza jego granicami, odgrywały aktywną rolę w życiu politycznym. 
Z pełną treścią artykułu można się zapoznać na stronie: https://www.nature.com/articles/s40494-025-01975-6
Nauka Wydział Historii

Ten serwis używa plików "cookies" zgodnie z polityką prywatności UAM.

Brak zmiany ustawień przeglądarki oznacza jej akceptację.